Wydawanie decyzji w sprawie wysokości opłaty eksploatacyjnej w razie stwierdzenia, że przedsiębiorca nie dokonał wpłaty należnej opłaty eksploatacyjnej w terminie albo dokonał wpłaty w wysokości innej niż należna
Przedsiębiorca wydobywający kopalinę ze złoża na podstawie koncesji ma obowiązek terminowo uiszczać opłatę eksploatacyjną za kopalinę wydobytą w każdym okresie rozliczeniowym.
Przedsiębiorca samodzielnie ustala wysokość należnej opłaty eksploatacyjnej za okres rozliczeniowy przed upływem miesiąca następującego po tym okresie i wnosi ją bez wezwania na rachunki bankowe gminy, na której terenie prowadzona jest działalność oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.
Okresem rozliczeniowym z tytułu opłaty eksploatacyjnej jest półrocze liczone odpowiednio od dnia 1 stycznia do 30 czerwca i od 1 lipca do 31 grudnia.
Przedsiębiorca przed upływem miesiąca następującego po każdym półroczu przedstawia organowi koncesyjnemu oraz wierzycielom informację dotyczącą opłaty eksploatacyjnej za wydobytą kopalinę wraz z kopią dowodów dokonanych wpłat na rachunki bankowe wierzycieli w wysokości, odpowiednio: na rzecz właściwej gminy – 60% opłaty ustalonej za to półrocze opłaty oraz na rzecz NFOŚiGW – 40% tej opłaty.
Jeśli wysokość opłaty eksploatacyjnej należnej za dany okres rozliczeniowy nie przekracza 300 zł, obowiązek jej zapłaty nie powstaje, jednak nie zwalnia to z obowiązku przedłożenia informacji określającej ilość wydobytej kopaliny. Obowiązek ten istnieje także w przypadku, gdy przedsiębiorca w danym półroczu nie wydobywał kopaliny (tzw. informacja „zerowa”).
W razie stwierdzenia, że przedsiębiorca nie dokonał wpłaty należnej opłaty eksploatacyjnej w terminie albo dokonał wpłaty w wysokości innej niż należna, organ koncesyjny określa w drodze decyzji wysokość należnej opłaty eksploatacyjnej, stosując stawkę opłaty obowiązującą w okresie rozliczeniowym, którego opłata dotyczy.
Do opłat eksploatacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa dotyczące zobowiązań podatkowych. Określone w tych przepisach uprawnienia organów podatkowych przysługują wierzycielom.
Przedsiębiorca samodzielnie ustala wysokość należnej opłaty eksploatacyjnej za okres rozliczeniowy przed upływem miesiąca następującego po tym okresie i wnosi ją bez wezwania na rachunki bankowe gminy, na której terenie prowadzona jest działalność oraz Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.
Okresem rozliczeniowym z tytułu opłaty eksploatacyjnej jest półrocze liczone odpowiednio od dnia 1 stycznia do 30 czerwca i od 1 lipca do 31 grudnia.
Przedsiębiorca przed upływem miesiąca następującego po każdym półroczu przedstawia organowi koncesyjnemu oraz wierzycielom informację dotyczącą opłaty eksploatacyjnej za wydobytą kopalinę wraz z kopią dowodów dokonanych wpłat na rachunki bankowe wierzycieli w wysokości, odpowiednio: na rzecz właściwej gminy – 60% opłaty ustalonej za to półrocze opłaty oraz na rzecz NFOŚiGW – 40% tej opłaty.
Jeśli wysokość opłaty eksploatacyjnej należnej za dany okres rozliczeniowy nie przekracza 300 zł, obowiązek jej zapłaty nie powstaje, jednak nie zwalnia to z obowiązku przedłożenia informacji określającej ilość wydobytej kopaliny. Obowiązek ten istnieje także w przypadku, gdy przedsiębiorca w danym półroczu nie wydobywał kopaliny (tzw. informacja „zerowa”).
W razie stwierdzenia, że przedsiębiorca nie dokonał wpłaty należnej opłaty eksploatacyjnej w terminie albo dokonał wpłaty w wysokości innej niż należna, organ koncesyjny określa w drodze decyzji wysokość należnej opłaty eksploatacyjnej, stosując stawkę opłaty obowiązującą w okresie rozliczeniowym, którego opłata dotyczy.
Do opłat eksploatacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa dotyczące zobowiązań podatkowych. Określone w tych przepisach uprawnienia organów podatkowych przysługują wierzycielom.